Al eens eerder schreef ik dat mijn allerliefste hondje heel braaf kan zijn, maar dat ze ook ongelooflijk de clown uit kan hangen. Soms heeft mevrouw nu eenmaal geen zin om aan het werk te gaan en besluit ze dat ze wel even mag pauzeren.

Da’s pech, hond weg!

Van de week had ze weer zo’n bui. Het college dat ik volgde, was ontzettend saai en  ik kon mijn hondje in die zin dus wel gelijk geven dat ze even wat meer leven in de brouwerij wilde veroorzaken. Het ene moment lag ze nog heel lief naast me, te doen alsof ze sliep en het volgende moment kijk ik naar een dekje zonder missionpup. 

Even schrok ik me rot en schoten er allerlei rampscenario’s door mijn hoofd. ‘Wat als ze straks nog niet terug is en zelf de universiteit gaat verkennen?’ ‘Wat als ik straks, met mijn gipsbeen, door heel de zaal moet lopen om haar terug te vinden?’ En nog heel wat meer van dat soort gedachten schoten er op dat moment door mijn hoofd. 

Ontsnapt?!

Wat later kon ik er ergens ook wel de humor van inzien en besloot ik in de groepsapp van mijn werkgroep te vragen of mijn groepsgenootjes naar haar uit wilde kijken en haar eventueel wilden vangen als ze haar zagen lopen. Meteen kreeg ik een aantal reacties, de meeste bestonden uit lachende gezichtjes en “Waaaaat?! Is ze ontsnapt?” 

Ik heb het geluk dat eigenlijk heel mijn werkgroep dol is op mijn hondje en iedereen keek dan ook voor me naar haar uit. Een paar minuten nadat ik het berichtje verzonden had, zag ik een stukje verder in de rij opeens mijn lieve meisje met haar koppie boven de tafels verschijnen. Een breed glimlachend studiegenootje stak haar duim naar me op en knuffelde tijdens de laatste minuten van het college even met mijn hondje. 

Spannend

En zo werd het saaie college toch nog een beetje spannend. Stiekem moest ik best wel lachen om mijn maffe hondje, met haar gekke clownsstreken. Ze is nog in opleiding zullen we maar denken, ze leert nog iedere dag. En ach… het houdt het leven wel lekker spannend.